"ربات پارس" هشت پروانه دارد و سه حلقه نجات را با خود حمل می‌کند که می‌توانند از بالا به سوی قربانی رها شوند.

مهندسان این پروژه می‌گویند که پس از آزمایش‌هایی در دریای خزر، توانسته‌اند به هدف خود که نجات قربانی با سرعتی بیشتر از یک مامور نجات غریق است، دسترسی پیدا کنند.

اما می‌گویند برای نجات واقعی افراد، زمان و بودجه بیشتری مورد نیاز خواهد بود.

آزمایش‌های اولیه در مرداد ماه گذشته انجام شد اما جزئیات بیشتر به تازگی، خارج از ایران، توسط سایت خبری روباتس گزارش شده است.

در این آزمایش، "ربات پارس" با یک مامور نجات غریق مسابقه داد. هدف رقابت این بود که هر کدام از این دو بتوانند زودتر به شخصی برسند که در ۷۵ متری ساحل، تظاهر به غرق شدن می‌کرد.

در این رقابت هواپیمای بدون سرنشین توانست یک حلقه نجات را در عرض ۲۲ ثانیه به قربانی برساند در حالی که مأمور نجات غریق این مسافت را حدودا در ۹۰ ثانیه پیمود.

امین ریگی از بنیانگذاران RTS Lab که این پروژه را راه‌اندازی کرده است، به بی‌بی‌سی گفت: "ما ۱۳ آزمایش را در یک دوره چهار روزه انجام داردیم که برخی از آنها در روز و چند تای آنها در شب با استفاده از نور LED انجام شدند. در ابتدا مشکلاتی اندک در پرتاب حلقه‌های نجات داشتیم اما در روزهای پس از آن عملیات بسیار بهتر و دقیق‌تر شد."

او افزود: "ما معتقدیم روزی می‌آید که می‌توان از پهپاد برای نجات در سواحل، عملیات نجات از روی سکوی شناورهای دریایی و همچنین انجام عملیات نجات در هنگام سیل استفاده کرد."

آقای ریگی گفت: "نمونه اولیه در حال حاضر می‌تواند با سرعت ۳۶ کیلومتر بر ساعت حرکت کند و تا ۱۰ دقیقه در هوا باقی بماند و از فناوری مکان‌یاب جی‌پی‌اس برای بازگشت به پایگاه بهره ببرد."

در حال حاضر برای کنترل این پهپاد به انسان نیاز است تا طول مدت پرواز، با کنترل از راه دور آن را هدایت کند. با این حال آقای ریگی می‌گوید هدف گروه طراح این است که آن را به هدایت خودکار برسانند.

او گفت: "ما قصد داریم امکان پردازش تصویر را به بخش عملیات نجات، و پس از آن که غریق به محدوده دید روبات رسید، بیافزاییم. از آن نقطه به بعد ربات خودش باید توانایی انجام باقی کار را داشته باشد."

او افزود که در نظر است تا به ربات توانایی فرود روی آب در مواقع اضطراری را هم افزوده شوذ، و آن را به سامانه حسگر مادون قرمز (فروسرخ) برای تشخیص افراد در تاریکی مجهز کنند.

هشدار برای توفان

این پژوهش توسط دیگر فعالان حوزه ربوت مورد استقبال قرار گرفته است.

دیو بارنز، استاد روباتیک فضا و سیارات در دانشگاه آبریستویث می‌گوید: "من خوشحالم که از فناوری آئروبات (روبات‌های هوایی) برای کارکردهای بشردوستانه‌ای استفاده می‌شود."

از نظر او افزایش مستقل‌سازی این روبات‌ها یک چالش است اما می‌گوید که می‌تواند دستگاه‌هایی را در ذهن تجسم کند که از دوربین‌های حرارتی بهره می‌برند و می‌توانند در شب و یا شرایط مشابه دیگر که دید ضعیف است عمل کنند.

انتخاب زمان مناسب برای یافتن قربانیان به خاطر مشکلات دید، یک چالش بزرگ برای امدارسان‌ها است.

ایوان پتیلوت، استاد رباتیک و عضو آزمایشگاه سامانه‌های اقیانوسی در دانشگاه هریت وات در اسکاتلند معتقد است این وسایل به جای حمل حلقه‌های نجات می‌توانند با جفت شدن به شناورهایی که با هوش مصنوعی هدایت می‌شوند، کاربرد بهتری پیدا کنند.

او می‌افزاید: "این ایده ممکن است فعلا برای نظارت بر سواحل، در فصل تابستان مناسب باشد البته اگر آنها بتوانند طول زمان پرواز را افزایش دهند. اما مساله اصلی این است که در شرایط توفانی، توانایی هدایت این وسیله می‌تواند به یک مشکل بزرگ تبدیل شود. نکته جالب در مورد این فناوری، ایده نصب دوربین روی یک دستگاه پرنده است که به شما اجازه می‌دهد تا منطقه بزرگ‌تری را نسبت به وقتی که در سطح شناور هستید، بررسی کنید. چیزی که ممکن است شما بخواهید، تشکیل یک ناوگانی شامل انواع وسایل نقلیه است که با هم همکاری دارند."

آقای ریگی از سازندگان این پهپاد، اذعان کرد که پایدارسازی "ربات پارس" در شرایط آب و هوایی سخت، یک چالش است اما می‌افزاید که گروهش روی حل این مشکل کار می‌کند.

آنها برنامه‌ریزی کرده‌اند تا نسخه پیشرفته‌تر این دستگاه را در فروردین یا اردیبهشت بعد آزمایش کنند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: